Grotniki – sołectwo w Polsce położone w województwie łódzkim, w powiecie zgierskim, w gminie Zgierz. Wraz z sołectwami Jedlicze oraz Ustronie tworzy miejscowość letniskowo-wypoczynkową Grotniki.
Grotniki są najprawdopodobniej najmłodszą miejscowością na terenie gminy Zgierz. Oficjalne pojawienie się na mapach datuje się na rok 1924 (wraz z powstaniem linii kolejowej Łódź – Kutno i wybudowaniem stacji kolejowej), aczkolwiek historia tych terenów sięga wielu lat wstecz (Jedlicze i Ustronie są stosunkowo starymi wsiami).
Geneza miejscowości związana jest z postacią generała barona Michaiła Mielnikowa, carskiego zarządcy okolicznych lasów. W 1905 r. wybudował on pałacyk oraz folwark, który nazwał Grotniki (od nazwy miejscowości w Górach Świętokrzyskich, w której przebywał poprzednio, a którą przypominały mu te podłódzkie tereny).
Po I wojnie światowej tereny te stały się własnością rodziny Jungowskich. Z początkiem lat 20. XX w. rozparcelowali oni swój majątek, przeznaczając go na działki letniskowe. W 1924 r. poprowadzona została linia kolejowa z Łodzi do Kutna, która zapoczątkowała "karierę" letniskowo-wypoczynkową miejscowości.
W okresie międzywojennym Grotniki zyskały uznanie wczasowiczów ze względu na wspaniałe walory środowiska przyrodniczego oraz mikroklimat posiadający cechy zbliżone do mikroklimatu Rabki. Wraz z podobnymi im miejscowościami, tj. Sokolnikami i Kolumną stały się ulubionymi letniskami mieszkańców aglomeracji łódzkiej.
Po II wojnie światowej nastąpił dalszy rozwój miejscowości. Powstała tu znaczna liczba ośrodków kolonijnych i wczasowych. Z końcem lat 80. XX w., w związku z przemianami ustrojowymi zmienił się częściowo charakter Grotnik. Zaczęły pełnić funkcję "sypialni" dla mieszkańców aglomeracji łódzkiej.
|
